II Międzynarodowy Kongres Zdrowia Publicznego

7.10.2009

Jakie miejsce w systemie ochrony zdrowia zajmuje zdrowie publiczne? Jaki jest stan zdrowia polskiego społeczeństwa? Z jakimi problemami zdrowotnymi boryka się Polska, Europa, świat? W jaki sposób w aspekcie zwalczania chorób zakaźnych kształtuje się współpraca międzynarodowa? Jaką rolę w tworzeniu warunków sprzyjających realizowaniu polityki zdrowotnej spełnia rząd i samorządy terytorialne? Jakie czynniki warunkują nierówności w zdrowiu i w jaki sposób te nierówności niwelować? Jakie obszary polityki zdrowotnej i społecznej powinni wypełniać specjaliści zdrowia publicznego i jakie niezbędne rozwiązania legislacyjne należałoby wprowadzić celem usprawnienia działań z zakresu zdrowia publicznego?

Na te i wiele innych pytań próbowali znaleźć odpowiedź uczestnicy II Międzynarodowego Kongresu Zdrowia Publicznego.

Każdy z nas mniej lub też bardziej precyzyjnie potrafi przytoczyć definicję zdrowia publicznego. Czy oby jednak każdy z nas ma świadomość tego, iż dzięki swej interdyscyplinarności i wielokierunkowemu spojrzeniu na człowieka i system ochrony zdrowia, w którym ten funkcjonuje, właśnie ta gałąź medycyny jest jednym z najpotężniejszych narzędzi budowania zdrowego społeczeństwa. Znaczącą rolą w kreowaniu polityki zdrowotnej oraz przypisaniu odpowiedniej rangi zdrowia publicznego w systemie ochrony zdrowia odgrywają jednostki rządowe oraz samorządy terytorialne.

„Zdrowie Publiczne podstawą polityki zdrowotnej państwa” było przewodnim tematem II Międzynarodowego Kongresu Zdrowia Publicznego, jaki odbył się w Warszawie w dn. 24-25 czerwca br. Patronat nad wydarzeniem objęła Minister Zdrowia Pani Ewa Kopacz oraz Polskie Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej. Gdański Uniwersytet Medyczny w czasie tegorocznego kongresu reprezentowali: dr Tomasz Zdrojewski [Sekretarz Rady Programu POLKARD], dr Łukasz Balwicki [Zakład Zdrowia Publicznego i Medycyny Społecznej, Polskie Towarzystwo Programów Zdrowotnych] oraz studenci Wydziału Nauk o Zdrowiu: Natalia Meszko [Zdrowie Publiczne, I rok MSU] i Paweł Klikowicz [Zdrowie Publiczne, II rok st. lic.].

W sesji międzynarodowej, która rozpoczęła dwudniowe spotkanie wybitnych specjalistów z dziedziny zdrowia publicznego, udział wzięli tak znakomici goście jak: prof. Hubert Hrabcik [Dyrektor Generalny Federalnej Agencji Zdrowia Publicznego Republiki Austrii], dr Zsuzsanna Jakab [Dyrektor Generalny Europejskiego Centrum Zapobiegania i Kontrolo Chorób ECDC], dr Andrzej Ryś [Dyrektor ds. Zdrowia Publicznego w Dyrekcji Generalnej Zdrowia i Ochrony Konsumenta Komisji Europejskiej] oraz dr Francois Weber [Dyrektor Generalny w Państwowym Instytucie Nadzoru Sanitarnego Francji].

Podczas wykładu inauguracyjnego prof. Andrzej Wojtczak [Przewodniczący Rady Sanitarno-Epidemiologicznej, ekspert WHO] oraz posłanka dr Beata Małecka-Libera [Z-ca Przewodniczącego Sejmowej Komisji Zdrowia] zapoznali nas z obecnym stanem polskiego zdrowia publicznego, wskazując zarówno szanse, jak i zagrożenia, jakie niesie ze sobą przyszłość oraz z aktualną polityką zdrowotną naszego państwa.

W dalszej części kongresu organizatorzy zaproponowali cztery panele dyskusyjne. Zgromadzeni mieli możliwość dyskusji na temat roli samorządów terytorialnych w realizacji polityki zdrowotnej państwa (panel I), kształcenia i badań naukowych w dziedzinie zdrowia publicznego (panel III) oraz udziału Państwowej Inspekcji Sanitarnej w Zdrowiu Publicznym (panel IV). Panel II stanowiła konferencja studentów, podczas której kolega Paweł Klikowicz wygłosił pracę pt.: „Transplantologia a marketing społeczny w Polsce”, której współautorami byli również Natalia Meszko i Krzysztof Baran.

Wśród wielu ważnych i interesujących zagadnień, jakie zostały poruszone w czasie wykładów i dyskusji, niezwykle istotną – zwłaszcza w aktualnej sytuacji sektora służby zdrowia – była dyskusja nad projektem ustawy o zdrowiu publicznym. Szczególnie aktywnie nad miejscem adeptów zdrowia publicznego w systemie ochrony zdrowia, ale także w innych obszarach życia społecznego niezwykle istotnych dla budowania zdrowia, dyskutowali uczestnicy panelu III, któremu przewodniczył prof. Andrzej Wojtczak. Ponadto sporo miejsca w debacie poświęcono zagadnieniom kształcenia kadr zdrowia publicznego z uwzględnieniem założeń systemowych, możliwości specjalizacji, perspektywom zawodowym absolwentów tego kierunku oraz niezbędnym decyzjom i konieczności wprowadzenia nowych rozwiązań ustawowych w tym zakresie.

Kongres poprzedzony był warsztatami pre-konferencyjnymi, w czasie których prelegenci i słuchacze skupili się głównie na omówieniu polityki wyrównywania szans zdrowotnych w Unii Europejskiej oraz wpływie profilaktyki na zdrowie publiczne w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia szczepień ochronnych.

W czasie dwóch dni Kongresu delegaci wysłuchali kilkudziesięciu prelekcji, wykładów oraz wzięli udział w szeregu debat na temat polityki państwa w zakresie zdrowia publicznego oraz konieczności prowadzenia przez nie skutecznej promocji zdrowia i profilaktyki chorób.

Podsumowując pozwolę przytoczyć słowa prof. Wojtczaka, które w mojej opinii stanowią doskonałą kwintesencję tegorocznego Kongresu: „Uzyskanie znaczącej poprawy funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej wymaga nie tylko prostego dodania brakujących środków finansowych, ale kompleksowo zakrojonych, głębokich zmian systemowych”, w których – ze względu na wcześniej już przytaczane wielodyscyplinarne spojrzenie na człowieka nie tylko chorego, ale przede wszystkim właśnie jeszcze w pełni sił zdrowotnych – nie może zabraknąć tej dziedziny medycyny, która w sposób holistyczny traktuje system ochrony zdrowia. „Zdrowie Publiczne jest kluczowym wyznacznikiem zdrowia w Europie”. Z tymi słowami, stanowiącymi cenny głos w dyskusji ze strony prof. Hrabcika, pragnę zostawić furtkę do Państwa dalszych refleksji na temat roli zdrowia publicznego w polskim systemie ochrony zdrowia. Kończąc chciałabym w imieniu swoim, jak również kolegi Pawła Klikowicza, skierować w stronę Pana Dziekana Wydziału Nauk o Zdrowiu, prof. Piotra Lassa, serdeczne podziękowania za umożliwienie nam udziału w II Międzynarodowym Kongresie Zdrowia Publicznego.